1

بسم الله الرحمن الرحيم

(1)

خرم آنان که هزمان رو ته وينن سخون واقع کرن وا ته نشينن گرم پائي نه بي كايم ته وينم بشم آنان، بوینم که ته وينن

(۲)

بيته يارب به بستان گل مرو یاد اگر رویاد هرگز کس مبریاد بتبه گر دل بخنده لب گشایه رخش از خون دل هرگز مشو یاد

(۳)

خوشا آنان که الله يارشون بي بحمد و قل هو الله كا رشون بي خوشا آنان که دائم در نمازن بهشت جاودان بازار شـون بي

(۴)

مواز قالوا بلى تشويش ديرم گنه از برگ دارون بیش دیــرم چو فردا نومه خونون نومه خونی مو درکف نوع سردر پیش دیرم (ه) خداوندا که بوشم با که بوشم ه وه پر اشک خونین تا که بودم همم کز در برانن سوته آيـم تر کم از در براني را که بوش م

(۶)

باين بي آشياني بركيا نشم باين بي خانماني بركيا نشـم همم از در برانن سوته آیم ته گر از در براني بركيا نشـ

( v )

کشیمون ابزاري از که ترسي براني گر بخواری از که ترسي موبا این نیمه دل از کس نترسم در عالم دل ته داري از که ترسي

(۸)

اگر مستان هستیم از ته ايمون وگر بي پاو دستیم از ته ايمون اگر گوریم وترسا ور مسلمان بہر ملت که هستیم از ته ايمون

(۹)

نوای ناله غم اند و تــه ذو نو عیار زر خالص بوته نونو بوره سوته دلون واهم بناليــم که قدر سوته دل دل سوته ذونو

(10)

هران باغي كه دارش سر بدر بي مدامش باغبان خونین جگر بي بباید کندنش از بیخ و از بـن اگر بارش همه لعل و گهر بي

(11)

فلك بي

دلا راه تو بي خارو و خسک بي گذرگاه تو بر اوج گر از دستت برآیو پوست از آن بر افکن تا که بارت کمتری بـي

( ۱۲ )

بوره سوته دلون گرد هم آیم سخن را هم كريم غم وانمايم ترازو آوریم غمها به سنجیم هران سوته تریم سنگین تر آیم

(۱۳)

بوره سوته دلون هون تا بنالیم زهجر آن گل رعنـا بنالی۔ بشیم با بلبل شیدا به گلشن اگر بلبل نذاله ما بنـالي

( ۱۴ )

جره بازي بدم رفتم به نخجیر سيه چشمي بزد بر بال موتيـر برو. غافل مچر در کوهسارون هران غافل چوه غافل خور تیر

(14)

بي

زشور انگريزي دور فلک بــي که دایم چشم زخم پر نمک روه گر دود آهــم تا ســوات روان سیل سرشکم نا سمك بي

( ۱۷ )

خداوندا زبس زارم از ایندل شو و روزان در آزارم ازینـدل زبس نالیدم از نالیدنم کشت زمو بستون که بیزارم از ایندل

(1^)

مو که سر در بیا بونم شو و روز سرشک از دیده بارونم شر و روز نه تر دیرم نه جایم میکرو درد همي دونم که نالونم شور روز

(19)

بلابي دل بلابي دل بلابي گنه چشمون كرو دل مبتلا بـي اگر چشمون نه ويدن روي زيدا چه ذونو دل که خوبون در کجابي

(۲۰)

زدست دیده و دل هر دو فریاد که هر چه دیده وينه دل کنه یاد بسازم خنجري نيشش ز پولاد زنم بر دیده تا دل گرده آزاد

(۲۱)

دلي ديرم که بهبودش نمیبو نصیحت میکرم سودش نميبو بیادش میدهم نش ميبرو باد بر آتش مي نهم دودش نمیبو

(۲۲)

موان رندم که نامم بي قلندر نه خون دیرم نه مون دیرم نه لنگر چو روز آيه بگردم گرد گیتی گيتي چو شو آیه بخشتي وانهم ســر

(۲۳)

بعالم همچو مو پروانه نه بگيتي همچو مو ديوانه نــه من بیچاره را ویرانه نه

لانه

همه مارون ومورون

دیرن

( ۲۴ )

ز کشت خاطرم جز غم نرو يو ز باغم جز گل ماتم نرو يو ز صحراي دل بیحاصل مو گیاه نا اميدي هم نرو يو

(٣٥)

دلي نازک بسان شیشه ام بي اگر آهی کشم اندیشه ام بي سرشکم گروه خونين عجب ني مو آندارم که در خون ریشه ام بي

(۲۶)

اگر در دم يكي بودي چه بودي وگر غم اند کي بودي چه بودي يا طبيم ازین دو گر يکي بودي چه بودي

بدالين

(۲۷)

بنالیدن دلم مانند ني بـي مدامم درد هجرانت زبي بي مرا سوزو گدازه تا قیامت خدا ذو نو قیامت راكه كي بي

J. I. 4

(۲۸) .

بہار آیو بهر باغي كلي بـي بہر شاخي هزاران بلبلي بـي بہر مرزي نيارم پا نهادن مباد از مو بتر سوته دلي بـ

( ۲۹ )

مران بحترم که درظرف آمدستم مو آن نقطه که در حرف آمدستم بهر الفي الف قدي بر آيـر الف قدم که در الف آمدستـم

( ۳۰ )

موام آن آذرین مرغی که در حال بسوجم عالم ار برهم زنم بال مصور گر کشه نقشم بديوال بهوجم خونه از تاثیر تمثال

(۳۱)

اگر دل دلبر دلبر چه نومه وگر دلبر دله دل از چه بومه دل و دلبر بهم آيته ديــــرم ندونم دل که و دلبر کـــو مـه

( ۳۲ )

بروي دلبري دلبري كرمـا يلسة. مكن منعم گرفتار د لستـم

خدارا ساربون آهسته ميران که مو را مانده این قافلست

( ۳۳ )

زدل نقش جمالت در نشي يار خیال خط و خالت در نشي يار مژه کردم بگرد دیده پرچین که خون آیه خیالت در نشي يار

( ٣٥ )

هزارش دل بغارت برده ويشن هزارانش جگر خون کرده ویشن هزاران داغ ویش از ریشم اشمرد هني تشمرده از اشمرده ويشن

(۳۶)

پریشان سنبلان پرتاو مکه خمارين نرگسان پر او مکه وريني ته که مهر از ما وريني ورينه روزگار اشتار مکه

(۳۷)

دلت اي سنگدل بر مانسوجه عجب نبوه اگر خارا نسوجه بسو جسم تا بسو جونم دلت را در آتش چوب تر تنها نسوجع

( ۳۸ )

دلم از دست عشقت گیزر ویژه موه برهم زنم سیلاب خيول دل عاشق بسان چوب تربي سري سوجه سري خونا به ربو

بيته يكدم دلم خرم نمونه تو وينم غم نمونه اگر درد دلم قسمت نموین دلي بیدر درد عالم نمونه

وگر روي

( ۴۰ )

مسلسل زلف بر رو ريته ديري گل و سنبل بهم آميه ديري پریشان چون کري آن تار زلفون بار تاري دلي . آوينه ديري

(۴۱ )

خورآئین چهره ات افرونه تربی دلم از نیر عشقت دونه تربي چرا خال رخت ذوني سيا هن هران نزديك خوربي سوته تربي

(dot)

نسیمی گزین آن کا کل آیـو مرا خوشتر زبوي سنبل آیو چر شوگیرم خیالت رادر آغوش سحر از بسترم بوي گل آیو

( ۴۳ )

دو زلفونت كشـم تار ربا بم کش چه ميخواهي ازين حال خرابم تو گر بامو سرياري نداري چرا هر نیمه شوائي بخوابم

( ۴۴ )

تیکت نا زنده چشمون سرمه سائي تركت بالنده بالا دلــربائي ته کت مشکینه گیسو در قفائي ابي واجي که سرگردون چرائي

( ۴۰ )

چه خوش بي مهرباني از دوسربي كه يك سر مهرباني درد سربي اگر مجنون دل شوریده داشت دل لیلی از آن شوریده تربي

(۴۶)

بوره يکشو منور کن و تاقم مهل در محنت روز فراقم بجفت طاق ابروي تر سوگند که موجفت غمم ة ا از تو طاقم